Baudet in M’s huiskamer maakt hem nog niet salonfähig
Het bracht overvloedig stof voor kout tijdens de kerstbout. Interviewprogramma 'Mensen met M' domineerde de late tv-avond deze week en hield de mensen om mij heen bezig: wat een openbaring was die Carola Schouten, wat een held die Erwin Olaf en dat kalifaatmeisje Laura H. zet je toch aan het denken. Prima allemaal. Maar zaten we op kerstavond nou echt te wachten op de wedergeboorte van Thierry Baudet? Dat-ie op een sofa bij een openhaardvuur misschien best een toffe peer zou blijken? Weest niet bevreesd, dat laatste is niet gebeurd. Maar mijn buren stonden er niet eens meer bij stil dat Baudet door zo'n uitnodiging voor een kerstig NPO-praatprogramma inmiddels wel salonfähig lijkt.
Margriet van der Linden - M dus - deed de afgelopen dagen een 'Villafelderhofje': ze nodigde twee bekende Nederlanders uit naar een mooie villa te komen, om daar te peuren in de menselijke kant van deze personen. M kijkt soms wat uitdrukkingsloos naar de geïnterviewde, maar zeker wanneer die zich van zijn of haar beste kant wil laten zien, ontwikkelen zich aardige gesprekken. Grote voetnoot bij de eerste drie afleveringen (de vierde heb ik nog niet gezien): waarom zo weinig interactie tussen de beide gasten? Je ziet dat ze tegelijkertijd in het praathuis aanwezig zijn, maar ze werden langdurig apart bevraagd. Zat die ander dan maar wat te wachten? Vreemd. De fragmenten waarin de gasten wél samen spreken waren kort en het hele programma duurt ook maar veertig minuten. Het geheel kwam niet echt ontspannen en verdiepend over.
De dynamiek tussen Van der Linden en de FvD-man ronduit ongemakkelijk. Zij probeerde hem te laten praten over zijn liefdesleven en karaktereigenschappen, maar vond de gebruiksaanwijzing niet. Baudet weet het aan haar interviewtechniek: hij noemde M niet subtiel genoeg, hekelde haar blindheid voor zijn ironie. Al doende toonde hij daardoor wel zijn Trumpeske kant: "Ik zou een heel goede interviewer zijn. Ik kan ontzettend goed luisteren en ontzettend goed mensen aanvoelen. Daarom kan ik zo goed voor een zaal spreken, ik voel drieduizend mensen tegelijk, ik kan ze allemaal bereiken."
Wat een eigenpijperij. Maar waarschijnlijk was Baudet per saldo net zo eerlijk en oprecht over zichzelf, als minister Schouten. What you see is what you get. Aan M vertelde de minister openhartig waar haar serieuze uitstraling vandaan komt. Hoe de tijd van spelen voorbij was toen ze negen was. Haar vader overleed en het voortbestaan van de familieboerderij kwam ook haar schouders neer. "Het leven was niet licht meer." Hoe ze als ongehuwd zwangere de confrontatie aanging met haar orthodoxe omgeving, toen ze ervoor koos het kind te willen houden. Hoe ontroerend optimistisch de reactie van haar grootmoeder: "Kind, hier komt leven uit voort, dat is nooit fout."
Waar het zo'n Schouten ten enenmale aan ontbreekt is zelfbeklag en wantrouwen. 'Is wat ik doe goed genoeg?' is haar leitmotiv. In tegenstelling tot de intrinsieke boosheid en frustratie die Baudet altijd maar uitstraalt.
Een troostend kerstlichtje: het gesprek met M zal Baudets imago voor veel mensen niet hebben verbeterd. Een vreemde gast was het, en blijft het.
<<<2020 Keukendienst>>>