Hoelang blijft Splinter nog zo blij darren rond het Binnenhof?
Nog steeds staat op de officiële site binnenhofrenovatie.nl dat het toekomstbestendig maken van het stenen hart van onze democratie ongeveer vijfenhalf jaar gaat duren. Maar zaterdag, in Splinter Chabots derde verslag over de verbouwing, sprak timmerman Nick Trip al onbekommerd over het beschermen van een monumentale trap 'voor de komende acht jaar'. Yep, daar gaan we.
Misschien dat AvroTros daarom al een tandje terug is: toen de serie Ondertussen aan de Hofvijver begon, werd een update per kwartaal beloofd. Maar na de afleveringen van begin januari en eind mei zagen we Splinter dit weekend pas voor de derde keer met de camera door de ontmantelde gebouwen rond het Binnenhof lopen. Waar men binnen zo te zien nog vooral bezig is met het liefdevol inpakken, beschermen en ook weghalen van waardevolle elementen en ornamenten, voordat het grote werk kan beginnen. Ik heb geen enkel oordeel over dit tempo. Splinters zwerftochten door het gigantische gebouwencomplex laten zien om wat voor een duizelingwekkende grote klus het gaat. En hoe zorgvuldig er wordt gewerkt.
Wel is de vraag of de luchtige stijl van Ondertussen aan de Hofvijver al die jaren gaat voldoen. Splinter spreekt louter opgewekte vaklieden en architecten, vertelt interessante historische verhalen en trekt de een na de andere oud-politicus uit de mottenballen voor nostalgische tochtjes door gangen en kantoren. Zoals Gerrit Zalm, Jeltje van Nieuwenhoven en Hans Wiegel. Die laatste wist feilloos de weg naar een voormalige borrelruimte terug te vinden en verhaalde hoe daar bij de bar ooit een dronken Pvda'er met een leverworst had staan zwaaien. 'Toeter als een aap.' Leuk, maar inmiddels zou je als kijker ook wel eens bij een bouwteamvergadering willen zitten, om de spanning achter de schermen te proeven: welke barsten vertoont de planning inmiddels, wat valt er mee, wat valt er tegen? Wint tijd van geld, of geld van tijd? En eens een hele dag meedraaien met rijksbouwmeester Veenstra, en hem dan 's avonds thuis op de bank vragen of hij 's nachts wel eens zwetend wakker wordt. En waarom dan.
Ik hoop dat Splinter zich er meer in gaat vastbijten. En put voorzichtig hoop uit het feit dat de altijd zo creatief en mooi geklede reporter zich inmiddels een design geelgrijs veiligheidsgilet heeft laten aanmeten. Daarin kan hij nog jaren gezien worden.
Over het hart van de democratie gesproken. Ik merkte de afgelopen dagen dat ik niet veel trek had in het onderwerp van de slavernij-excuses, met alle commotie over de timing. Misschien vanuit het onmachtige gevoel van: hoe kan je dit ooit goed doen? En dan ook nog die bevreemdende aankondigingen de hele dag bij de NOS en anderen, van 'waarschijnlijk gaat premier Rutte vandaag excuses aanbieden'. Het hielp allemaal niet om ervoor te gaan zitten.
Hoe wonderbaarlijk is daarom inmiddels het nieuwe gevoel van opluchting en perspectief, nu maandag de eerste kogel toch door de kerk ging, met de gedenkwaardige rede van premier Rutte. Tegen een decor met opvallend mooi gevulde vazen, in een stijl die zowel bij een begrafenis als bij een bruiloft zou passen. De bloemen droegen bij aan een perfect moment, van rouw en berouw over het verleden, en de wens om samen verbonden verder te gaan.