Mijn vader wil nu ook een maîtresse.

24-02-2017

Buiten stormt en regent het, en ook binnen zien mijn ouders de bui al hangen. Dochter is op bezoek en die moet nog een tv-column maken. Ze wil toch niet naar een of andere serieuze documentaire kijken?

Ik weet mijn moeder gerust te stellen. Net als vroeger is zij gewoon de baas over de afstandsbediening. En trouwens: ik heb even geen zin in zware kost. We zuchten in deze grijze en grauwe winter al genoeg. Mijn vader is ziek en kachelt achteruit. Of zoals hij het zelf omschrijft: 'Iedere dag een beetje dooier'. Dus we stemmen de treurbuis vooral af op programma's waar je blij van wordt. Want hoe was het ook al weer, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd? Dat telt deze dagen extra.

En gelukkig valt er veel te genieten. We kijken naar 'Krabbé zoekt Picasso' en leven een uur lang het leven van een ander, in het zonnige zuiden. Gepassioneerd schetst Jeroen Krabbé het turbulente karakter van schilder en vrouwenverslinder Picasso. Een presentator die zelf schildert en acteur is: een gouden greep. Het doet mijn vader - in wiens boekenkast je nooit een ezelsoor zal vinden - alleen lichtelijk pijn hoe slordig Krabbé met die grote zware kunstboeken omgaat. Kniesoor. Maar het mag de stemming niet drukken. 'Bent u geïnspireerd geraakt door Picasso?' klinkt het aan het eind van het programma. Mijn vader: 'Ja, ik wil nu ook een maîtresse.'

'Tuurlijk schat", zegt mijn moeder en schakelt stoïcijns over naar 'Gouden Jaren: Indonesië'. Een ontspannen en onschuldig programma waarin acht krasse knarren een beetje rondkeutelen op Java. Het doet je filosoferen over de tand des tijds. Hoe mild de jaren zijn voor Sandra Reemer. Hoe Penny de Jager tot het gaatje een sprookjesachtig danseresje wil blijven. Hoe het eens zo goddelijke lichaam van voetballer Johnny Rep heeft besloten dat het welletjes is. En daar gaat het voormalige sekssymbool Willeke van Ammelrooy onhandig onderuit in de branding van de Indische Oceaan, in haar oudere-dames-badpak. Mijn vader ziet het zwijgend aan. Weer een illusie aan barrels? Er blijft hem weinig bespaard deze dagen.

Maar we praten vooral na over het Picasso-programma, dat niet alleen dankzij Jeroen Krabbé een succes is: steeds stelt de stem van een onzichtbare vrouw hem goede vragen. Ze zorgt voor een mooi samenspel, maar wie ís deze vrouw? Het wordt gek genoeg nergens vermeld. "Vreemd, ze verdient alle lof", zegt mijn vader.

Dus ik de AvroTros gecontacteerd. En kijk aan, het mysterie is opgelost want de persvoorlichtster schrijft: "Ze wilde eigenlijk buiten de publiciteit blijven, maar omdat er zoveel mensen naar vragen: de vragenstelster is Machteld Detmers. Ze werkte bij producent Skyhigh tv als regisseur en eindredacteur, en was researcher voor de Van Gogh-reeks. Tijdens het filmen voor deze serie kwam het idee om een vrouw vragen te laten stellen. Dat werd Machteld, die een prettige stem heeft en goed ingelezen was. En het bleek ontzettend goed te werken tussen Jeroen en Machteld. Na de serie over Van Gogh heeft Machteld trouwens een carrièreswitch gemaakt. Ze werkt nu als freelance begrafenisonderneemster."

"Ook handig om te weten", zegt mijn vader. Nu zwijg ik.

       <<<later                                                                                       eerder>>>