Niet naar de knoppen, wel naar de bollen
"Het goede nieuws is dat eenzame mensen niet meer alleen zijn in hun alleen-zijn. Er is nu sprake van een maatscháppelijk alleen-zijn en dus hoor je als eenzame persoon weer ergens bij: je hoort bij een crisis!"
Kijk lieve lezers, als we zo kunnen omdenken, dan komen we er zeker doorheen.
Meer dan ooit is dit een tijd om je zegeningen te tellen en wie met de roze bril langs alle televisiekanalen zapt ziet gelukkig veel om blij van te worden. Zeker bij Omroep MAX. Zo komt bovenstaand citaat van Dorine Kettenes, coach bij de Luisterlijn, een vrijwilligersorganisatie die veel publiciteit krijgt van de seniorenomroep. Kettenes vertelde in 'Tijd voor Max' dat veel angstige mensen de Luisterlijn niet alleen uit emotionele nood bellen, maar ook om te vertellen dat ze zo trots zijn op Nederland. De koers is duidelijk, iedereen weet wat er van hem of haar wordt verwacht, saamhorigheid bloeit. En dat voelt goed.
Omroep MAX houdt ons ook monter met extra veel gymnastiek van Olga Commandeur en Duco Bauwens, en met succes: woensdag trok een aflevering van 'Heel Nederland Thuis in Beweging' meer dan 400.00 kijkers midden op de dag. En net lees ik dat MAX-baas Jan Slagter de gesloten Keukenhof voor ons gaat filmen. Niet naar de knoppen, wel naar de bollen!
Allemaal wapens in de strijd tegen de versombering. Want ik weet niet hoe het bij u is, maar als ik 's nachts wakker lig is het niet uit angst voor de ziekte maar uit angst voor straks. De gedachten griepen maar door. De overheid is nu dan wel populairder dan ooit - voor het eerst snap ik hoe patriottisme voelt - maar krijgen de bewindspersonen straks toch op hun falie als de gemaakte kosten geanalyseerd gaan worden? In de Volkskrant berekende een hoogleraar dat we nu in alle opwinding 'honderd keer meer betalen voor een extra levensjaar dan de norm is'. Verbijsterend om terug te denken aan de zorgbezuinigingen van de laatste jaren, nu de miljarden tegen de plinten klotsen.
Geen tv-programma dat zich al waagt aan serieus kritische analyses. Talkshows als Op1 en Jinek krijgen bijna al iets sleets, zoals ze ronddraaien in een vicieuze cirkel van deskundigen die min of meer dezelfde mening zijn toegedaan. Een repeterend coronabehang waarbij nog maar niet te veel naar de horizon wordt gekeken. Nu zijn we dan volledig begaan met elkaars welzijn, maar hoe universeel medemenselijk zijn we echt? Iedere keer als ik dat blijkbaar broodnodige spotje van Save the Children voorbij zie komen, met die uitgemergelde kinderlichaampjes, moet ik hieraan denken.
Maar het hier en nu, we kunnen onze ogen er niet van afhouden. Met de mensen in de frontlinie als lichtende voorbeelden. Zoals wijkverpleegkundige Nanda Verhoeve, die door 'Nieuwsuur' werd geïnterviewd naast de drooglijn waaraan ze haar uitgewassen werkkleding ophing. Of ze anderhalve meter afstand houdt? Wat denk je, als je werk bestaat uit diabetespatiënten verzorgen, steunkousen optrekken, broze lijfjes onder de douche zetten.
In de op twee na laatste 'DWDD' gaf Nico Dijkshoorn woensdag Matthijs van Nieuwkerk het compliment dat hij niet cynisch was geworden, ondanks al die jaren met het vergrootglas op de samenleving. Met die opmerking in gedachten ga ik vanavond welgemoed afscheid nemen.
<<<27 maart krabbé chagall>>>