Olympische onrust bij de kijker, maar de NOS blijft gewoon zitten
Hoe deden we dat vroeger eigenlijk, tevreden en blij naar de Olympische Spelen kijken? Via een klein scherm, volledig afhankelijk van wat 'Hilversum' voor ons selecteerde. Met de radio als enig alternatief, en misschien Duitse of Belgische tv als je in de buurt van de grens woonde. Tegenwoordig heerst de totale onrust: wij kijkers moeten allemaal mee in die nieuwe olympische discipline van het multischermen. Want de NOS belooft ons niet alleen dagelijks achttien uur Rio op televisie, maar via nos.nl/rio2016 ook tot wel veertien livestreams tegelijkertijd.
Je hoeft niets meer te missen, en daardoor heb ik steeds het paniekerige gevoel juist wél van alles te missen.
Neem zaterdagmiddag, toen de wegwedstrijd voor de heren wielrijders niet volledig live werd uitgezonden. Met het Tour de France-genot nog vers in het geheugen, leek dit heiligschennis.
Ik had de NOS-streams nog niet helemaal onder de knie, maar via het Belgische Sporza-kanaal lukte het ook om de mannen te zien fietsen. En vallen. De NOS had natuurlijk gelijk: die wegwedstrijd duurde eindeloos en zoiets mag de olympische tv-dag niet domineren.
Maar 's avonds bij de finish voelde ik alweer onvrede. Die zag ik live op NPO1. Een Belg won: had ik toch maar voor Sporza gekozen, voor enthousiaster commentaar en de broodnodige 'beleving'.
Want dat is waar iedereen naar zoekt: beleving, emotie, drama. Het is dan ook vreemd dat de NOS op tv zo vaak kiest voor het gesprek óver de sport en niet voor de sport zelf. Steeds maar die interviewtjes met atleten over 'hoe heb je dit beleefd' en 'wat betekent dit voor jou'. En dan al die voor-, tussen- en nabeschouwingen met deskundigen. Pfff. We willen sporters in actie zien, ze bewonderen wanneer ze rennen, rekken, meppen, schoppen, zweten en gillen.
En hoe zat dat gisterenmiddag toen het roeien niet doorging wegens wind? Was er echt niets anders te doen dan opnieuw die wegwedstrijd uit te zenden? Waarom geen andere sporten getoond, met andere landen? Een rechtenkwestie? Het werd niet uitgelegd.
Maar, al gaat het om hoepelen tussen Tadzjikistan en Turkmenistan: ik zie het liever dan een herhaling of weer een gesprekje. Geef ons dynamiek en beweging.
En dus ook niet Henry Schut op een bank. Waarom is die latenighttalkshow 'Olympic Park' zo statisch? Waarom altijd die bank tegenwoordig? Waarom zit Henry met zijn gasten niet wat actiever aan een tafel? Of aan een bar, waar - ik denk even creatief na - een mooie grote goedlachse Braziliaan caipirinha's staat te stampen. En een subtiel wiegende zangeres stand-by is voor mooie liedjes in dat zangerige Braziliaanse Portugees.
Henry is ongetwijfeld enorm deskundig en prettig in de omgang. Maar kleding, entourage, decor en uitstraling van Olympic Park: zít hij eigenlijk echt wel in die bruisende stad Rio?
Ik mis de samba. En geloof nooit dat dat bankzitten een nieuwe olympische discipline wordt.
<<<nieuwer eerder>>>