Zo, daar zijn we ook weer van genezen
Afijn, manlief en ik naar het circuit van Barcelona afgelopen weekend, omdat we toch al in de buurt zaten en het met de bus maar een uurtje rijden was om het spektakel van de Formule 1 eens live mee te maken. Aldus de routeplanner.
De onverholen jaloezie van menige vriend vooraf was achteraf misschien nog het leukst. "Wát! Kunnen jullie naar de F1? Hoe dan?" Nou, al maanden geleden, op een koude winteravond, kwam een mooie aanbieding voorbij van een Van der Valk aan de Costa Brava: kom hier slapen en we rijden je op zaterdag naar de kwalificatie en op zondag naar de race, wij regelen de kaartjes. Nederige veldtickets, maar toch: het plan ademde louter onbezorgdheid. En zo'n kluit oranje Max-fans bij elkaar, dat moest toch feest worden?
Nou, dat viel wel mee. Niet iedereen kwam even fris aan het ontbijt. "Hé bolle, je bent stil, flink gezopen?" "Ja joh, driehonderd euro afgetikt, haha." Maar om 10 uur zat alles in de bus, voor het ritje van 46 minuten. Wonderlijk, de chauffeur verkocht alleen bier. Noch het Brabantse noch het Ierse contingent in de bus zat ermee: het ene na het andere rondje werd naar binnen geklokt. Dus rond 11 uur - we zaten al in de mega file rond het circuit - meldde een Ierse gentleman dat zijn missus moest plassen. De chauffeur nam een afslag en de Ierse dame ontlastte zich dankbaar tussen de geparkeerde auto's. In haar kielzog heel wat mannen ook. Het woord pisstop was onvermijdelijk.
Een uur later nog steeds geen eindpunt in zicht, wel revolutie in de bus. Een ongeduldige man met ruimtelijk inzicht wist: als de chauffeur ons er híer uit laat, dan is het circuit niet ver lopen. Een groepje vrije geesten vertrok, wij sufferds bleven maar hopen toch bij de juiste entree gebracht te worden. Maar toen de bus na drie uur eindelijk op z'n P stond, was volslagen onduidelijk hoe we onze veldplekken moesten bereiken.
Ik bespaar u de details over het kilometerslange dwalen in de hete zon - het werd 35 graden -, de chaos bij de kaartcontroles, het verplichte inleveren van onze blikjes fris, maar uiteindelijk zaten we op een kale heuvel met zicht op een stukje bocht. Voor ons stoelloze armoedzaaiers was geen speaker voorzien - rijdt daar nou Perez, of toch Verstappen? - dus iedereen probeerde op z'n telefoon de details van de kwalificatie te volgen. Helaas, netwerk overbelast.
Stilletjes trokken we ons terug op de breedste reep schaduw die we konden vinden, tegen een hekje geplakt, zittend op onze helaas vrolijk ogende plaid. Links naast ons een zware Brit in lotushouding met dichte ogen in de overlevingsstand, rechts twee Fransen op kostbare klapstoeltjes, starend naar een geluidloos scherm dat toonde hoe een hippe deejay in een ander universum, misschien vijfhonderd meter verderop, chique mazzelaars liet dansen in een koele vipruimte.
In de broeierige rij bij de toiletten was de consensus groot over wat de wettige echtgenoot en ik ook al in volledige harmonie hadden besloten: adios met je Grand Prix. Morgen gaan we naar het strand, eten we een visje en zien we de race wel op tv.
En zo geschiedde.
Het crowd management was niet acceptabel, heeft de F1 inmiddels de Spaanse GP-organisatie gekapitteld. Over de comfortabele bank voor de buis zondag geen klacht gehoord.
<<<Hemelvaart of ravijn Nipkowschijf 2022>>>