Lubach en Even tot Hier, niet samen door een deur
Alvast een paar hoeraatjes in mijn agenda gezet, bij 5 en 6 april. Dat weekend begint op de BBC seizoen 67 van de satirische nieuwsquiz Have I Got News For You, en gaat bij ons Even tot hier weer van start, reeks nummer 11. En humor over wat we er gezamenlijk van bakken momenteel, ik kan niet zonder, beste mensen.
Wanneer het circus van Even tot hier weer draait, betekent dat wel exit voor De Avondshow met Arjen Lubach. "De mannen van Even tot hier willen niet tegelijk met ons op tv", vertelde Lubach laatst aan het Algemeen Dagblad, waarbij niet duidelijk was of hij dit ironisch bedoelde. Maar de programma's staan dus nooit tegelijkertijd in het NPO-uitzendschema. Nu zullen de fans ook niet zitten te wachten op een competitie tussen de beide grootmachten: team-Lubach en team-ETH fileren actuele zaken vaak op een dito manier, proberen met dezelfde verbaasde blik ons belangrijke onderwerpen uit te leggen, de vinger op de zere plek te leggen. Een spreidingswet voor dit soort programma's, helemaal prima.
Zou het de makers van Dit was het nieuws steken dat zij niet als serieuze concurrentie worden ervaren? Deze kloon van Have I Not News For You vist ook in de vijver van de nieuwssatire, maar kan rustig tegelijk met Lubach worden geprogrammeerd. Het haalt dan ook zelden hetzelfde niveau, zeker niet op de momenten dat vaste teamleiders Peter Pannekoek en Jan Jaap van der Wal aan het oreren slaan over de toestand in de wereld en de vaart eruit gaat. Wat serieuzer het snoeimes hanteren zou een prima idee zijn. De Britten brengen HIGNFY tegenwoordig terug tot een scherpe uitzending van krap 30 minuten, terwijl DWHN tien minuten langer doorgaat. Soms doorsleept.
Nu is het absorberen van humor een persoonlijke kwestie, waarbij de tijd soms wonderen doet. Afgelopen donderdag ergerde ik me toen de mannen van DWHN zich waagden aan grappen over de gebeurtenissen rond de opening van het Holocaustmuseum. Ik vond het lomp, en niet ter zake doend. Maar toen ik de aflevering een paar dagen later terugkeek, op een frisse morgen, zag ik dat ze echt wel probeerden genuanceerd te zijn. Landde een observatie van Peter Pannekoek beter: "Als de Israelische regering in dit tempo doorgaat in Gaza, dan kunnen we over vijftig jaar een Palestinamuseum openen. Dan kun je kijken hoe Palestijnen leefden, omdat ze dan niet meer bestaan." Presentator Harm Edens pakte het cynisme op: "Het is nu even doorbijten maar dan heb je een prachtig museum."
Ook snapte ik de poging om verbinding te vinden in het feit dat zowel Joden, Palestijnen als veel Nederlanders besneden zijn. Wat misschien ooit tot een gezamenlijk voorhuidmuseum kan leiden. Jan Jaap van der Wal wilde aanhaken: "Ik ben ook besneden, maar mijn ouders hebben mij verkeerd om gehangen." Duidend op zijn hazenlip.
Maar toch, maar toch, maar toch. Hoe groot mijn liefde voor humor, ik had zonder deze grappen gekund. Want wat zijn het gevoelige tijden. En wat een ongelooflijke timing daarom ook dat precies nu, nu iedereen verbijsterd is over het geweld in Gaza en Israël, de lang voorbereide serie De Joodse Raad wordt uitgezonden.
Geen serie om er doorheen te jassen: ik kijk een aflevering per week. En laat de inhoud langzaam doorsijpelen, indalen. Een heldere evaluatie komt hier wel een keer, ik ben er nog lang niet klaar voor.
<<<27 maart STAAL>>>