70 jaar Breaking News: een aanslag op de emoties
Wat een feestelijke sfeer rondom de zeventigste verjaardag van de Nederlandse Televisie. Zij is een belangrijke brooddame voor Bos & mij, dus natuurlijk zitten ook wij dit hele weekend met taart op de bank alle compilatieprogramma's te bingen.
En je kan zeggen van Hilversum wat je wilt, maar dat al die zuilen en clubjes daar nu al zeventig jaar lang coalities weten te sluiten om via hetzelfde kastje onze kamers binnen te komen met een rijk programma, daar kunnen ze in Den Haag nog een puntje aan zuigen. Extra toefje slagroom!
Vrijdag werd het jubileumweekend afgetrapt met 70 Jaar TV: Breaking News, over hoe de Nederlandse televisie paraat staat wanneer er acuut, groot nieuws te verspreiden is. Vanaf de Watersnoodramp in 1953 waarbij de televisie de eerste dagen geen enkele rol speelde, tot de Limburgse overstromingen van deze zomer waarbij van ongeveer iedere centimeter waterstijging kond werd gedaan.
Het programma duurde nog geen uur, maar was een emotionele aanslag. Groot nieuws is meestal slecht nieuws. Tranen prikten bij al die neergestorte vliegtuigen, de vuurwerkramp in Enschede, de gijzelingen, Srebrenica, moorden op mannen als Fortuyn en Van Gogh, de tsunami, 9/11, de Bataclan. Soms was er ook blij kippenvel, bij het terugzien van de val van de muur, de EK-voetbalwinst 1988, de Elfstedentocht.
Bepaalde kijkers zullen op het puntje van de stoel hebben gezeten om te checken of er aandacht was voor de mensen áchter de schermen. Zoals de familie van omroeppionier Rik Brugman, die in juni op 92-jarige leeftijd overleed. Hij werd in meerdere necrologieën geroemd als een technisch tovenaar, de man die Nederlands eerste compacte reportagewagen bedacht, de eerste ondertitelmachine, lichtplannen voor voetbalstadions ontwierp en op wiens initiatief er vaste camera's in de Tweede Kamer werden gehangen. Oud-collega regisseur Henk Kuperus: "Technici in Hilversum krijgen zelden publiekelijk de eer die ze verdienen."
Brugmans naam werd niet genoemd, maar vele voor de kijker onbekende gezichten kwamen aan het woord. Zoals cameraman Jan van Eijndhoven die terugdenkend aan de kaping bij De Punt met het woord romantiek kwam, zich herinnerend hoe aan de lopende band filmblikken naar Hilversum werden geijld, die daar dan nog moesten worden ontwikkeld.
De uitzending was een overdonderend, maar ook veilig eigen feestje. Collega's die collega's interviewen. Maar het leverde boeiende achtergrondinformatie op en de trotse terugblik is de NOS-nieuwscollega's van harte gegund.
In de laatste minuten werden uiteindelijk grote vragen gesteld. Zoals: wat blijft de rol van de Nederlandse televisiejournaals als iedereen de hele dag online alle beelden al heeft gezien? Oud-journaalmedewerker Pia Dijkstra was trefzeker: "Het journaal is de plek waar je als kijker kunt ademhalen: wat hebben we allemaal gezien en wat betekent dat nu eigenlijk?"
Voormalig RTL-nieuwslezer Jeroen Pauw noemde de grootste uitdaging voor de toekomst: "Betrouwbaarheid blijven creëren rond het nieuws".
Wellicht inspireert het heldere jonge mensen om te kiezen voor een journalistiek bestaan. De oude Van Eijndhoven zou in ieder geval weer zo tekenen. "Zeker met de techniek van nu, er gaat een wereld voor je open." Dát.