Een porseleinen huwelijk: wat hebben we er nog aan?

01-02-2022

Inmiddels halverwege Een porseleinen huwelijk, de vierdelige BNNVARA-docuserie over het politieke en diplomatieke krachtenspel rond het huwelijk van Willem-Alexander met Máxima Zorreguieta. Toegespitst op de vraag of haar vader Jorge aanwezig kon zijn op de trouwdag. Ik ben benieuwd hoe andere mensen zitten te kijken. En of ik straks, na de complete reconstructie te hebben gezien, nog steeds denk wat ik vooraf dacht: wat hebben we er nog aan, om deze oude koe op te rakelen, en te horen dat het koningsschap van Willem-Alexander aan een zijden draadje heeft gehangen?

Maar doorkijken zal ik, want de serie van Martin Maat en Hans Hermans is intrigerend, vol oude koppen en nieuwe details over de terechte paniek achter de Haagse schermen toen de vriendin van de kroonprins een kind bleek te zijn van een minister onder de Argentijnse juntaleider Videla.

Koning en koningin lijken de docureeks niet te ervaren als een nuttig cadeau voor hun twintigjarig huwelijksjubileum, precies vandaag. Eraan meewerken wilden ze niet, en de makers vermoeden dat zij ook anderen hebben verzocht zich niet te laten interviewen. Ze zullen met gemengde gevoelens terugkijken op de periode rond 2000, die voor hen zowel een tijd van zalige verliefdheid als van zenuwslopende bemoeizucht moet zijn geweest.

Tijdens een interview in 1997 was Willem-Alexander nog stellig: mocht hij de Ware vinden, dan ging het meisje vóór het land. Zou hij zich een paar jaar later wel eens hebben gevraagd: waarom moet die ware uitgerekend een vrouw zijn wier vader diende in een fout regime?

Waar velen in het land hem gewoon zijn huwelijksgeluk gunden, was het onmogelijk om Jorge Zorreguieta dito familiegeluk te gunnen. Want zoals hoogleraar Michiel Baud aangeeft, die in opdracht van de regering in het grootste geheim het verleden van Zorreguieta in Argentinië ging napluizen: trek je een parallel met hoe we oordelen over het nazibewind van WO2, dan noemen we het handelen van deze minister fout.

Aan het interview met Delia Giovanola heb je in feite al genoeg om te beseffen dat de besmette politicus niet paste naast het witte huwelijkskleed van onze aanstaande koningin. De inmiddels 95-jarige Giovanola is een van de dappere vrouwen achter De Dwaze Moeders, de nog steeds actieve beweging van familieleden van tijdens de junta spoorloos verdwenen Argentijnen. Zij vond haar gestolen en verkochte kleinzoon gelukkig terug, maar diens ouders zijn verdwenen om nooit meer te worden gevonden.

Tot nu toe maken Willem-Alexander en Máxima in de eerste afleveringen geen sterke beurt, waar het gaat om historisch besef. Pal na een fragment met dwaze moeder Giovanola wordt de kroonprins in beeld gebracht en lijkt te zeggen - niet te horen is welke vraag hij precies beantwoordt - dat hij van Argentinië niet veel meer wist dan dat 'de paal er op de verkeerde plek stond'. Refererend aan het bijna-doelpunt van Rob Rensenbrink tijdens het WK van 1978. En we horen Máxima vertellen dat ze de verhalen over de gruweldaden niet kon geloven. Maar wel haar vader geloofde toen die zei ook geen idee te hebben, 'want hij had geen reden om te liegen'.

Benieuwd of ze achteraf liever misschien toch hadden meegewerkt aan Een Porseleinen Huwelijk. Ik kijk weer verder.

<<<Het verhaal van Nederland                                                                   Slokje Teveel?>>>