Een solidair cordon om het goede
Een zucht van verlichting: gelukkig won deze week het briljante, opmonterende en algemeen gewaardeerde Even tot Hier de Gouden Televizier-Ring als populairste Nederlandse tv-programma. En wel met een overtuigende 70 procent van de stemmen. Leve de relatieve eensgezindheid!
Gefeliciteerd dus, team Van der Laan & Woe. En nee, ik weet ook niet of 'relatieve eensgezindheid' wel iets is. Maar tegenwoordig koester ik alles waarover we het met elkaar ongeveer eens zijn al als pure winst. Neem dat mooie moment in Op1 donderdag, waarop uiteindelijk alle drie aanzittende vrouwen - naast mediapersoonlijkheden Yesim Candan en Fidan Ekiz ook onze minister van justitie Dilan Yeşilgöz - een lok van hun haar afknipten. Een gebaar van solidariteit met de vrouwen in Iran, de heldinnen die daar met gevaar voor hun leven strijden voor hun vrijheid.
Je kan cynisch doen over de geste - wat is zo'n lok afknippen nou voor moeite, doet geen pijn, groeit weer aan - maar waarom zou je zo'n eenvoudige kans om het goede in de wereld te steunen níet aangrijpen? Waarom zou je niet solidair zijn met de dapperen? Iedereen die zich een seconde verdiept in de mensenrechtensituatie in Iran moet toch kippenvel krijgen van de beelden van Iraanse vrouwen en meisjes die openlijk hun hoofddoeken durven te verbranden en hun haren afknippen. Ieder steentje dat we kunnen bijdragen om te voorkomen dat deze protesten - zoals The Guardian het formuleerde - 'slechts een opflakkering zijn voordat ze verpletterd worden' is beter dan niets doen.
Minister Yeşilgöz in Op1 horen praten met haar Belgische collega Vincent Van Quickenborne deed weer beseffen hoe afhankelijk we als samenleving zijn van mensen die zich willen inzetten voor het goede. Van Quickenborne moest twee weken geleden onderduiken wegens een dreigende ontvoering, Yeşilgöz gaf geen details over hoe haar beveiliging eruitziet. Maar het laat zich raden dat deze minister in ons criminele land niet kan functioneren zonder een cordon oplettende mensen om zich heen.
Zoals wij gewone burgers allemaal als een cordon om elkaar moeten staan, opdat de egocentrische rotzakken in deze wereld het niet winnen. Yeşilgöz stipte even aan hoe de Italianen in groten getale de straat opgingen om te protesteren tegen de maffia. Zou ze hopen dat wij Nederlanders ons eens massaal gaan opwinden over de drugsmaffia en de populariteit van het pillen- en cocaïnegebruik in ons land? Dat zou niet onterecht zijn, in plaats van simpelweg te eisen dat 'de politiek' het maar moet oplossen.
Vooral na het weekend schijn je aan het rioolwater goed te kunnen aflezen hoeveel drugs er door Nederlandse aderen, neuzen en kelen stroomt. Zou het schelen als er in het weekeinde meer te lachen is op televisie? Het is wachten tot zaterdag 12 november op de nieuwe reeks Even tot hier. Maar deze zondag is wel het satirische Media Inside terug, met spraakwatervallen Gijs Groenteman en Marcel van Roosmalen.
Ze gaan dit seizoen live, dé test of ze serieus talkshowtalent hebben. Spannend, gezien hun neiging tot ontremming en ontsporing. Al zijn dat precies de eigenschappen die mij - ik geef het toe - al verslaafd hebben gekregen aan hun doordeweekse podcast Weer een dag. Kijken of deze extra weekenddosis van het duo hetzelfde effect heeft.