Hoe The Analogues het onmogelijke mogelijk maken
Wat doe je als het over een paar dagen bingo is in de Staatsloterij of de Postcodeloterij? Altijd interessant om te fantaseren over plotsklapse miljoenen op het anders zo magere bankrekeningetje. Hoe je met veel geld echt iets bijzonders doet, daarvan geeft Fred Gehring een voorbeeld. Miljonair geworden als topman bij Tommy Hilfiger, is hij nu de man achter - en drummer van - The Analogues. Een band overal ter wereld wordt gezien als de op een na beste manier om van The Beatles te genieten.
Ook bij de NTR lijken fans te werken: op Tweede Kerstdag zond de omroep de documentaire 'The Analogues op weg naar Abbey Road' uit, terwijl we vorig jaar ook al konden genieten van 'The Analogues in Liverpool'. De band past dan ook perfect bij het uitgangspunt van Het Uur van de Wolf: 'Eigenzinnige films over spraakmakende kunstenaars'.
Met The Analogues voeren Fred Gehrig en consorten een schier onmogelijk project uit: alle platen van The Beatles zo perfect mogelijk naspelen, live. En dat terwijl The Beatles zelf veel van die nummers nooit live hebben uitgevoerd. Ze stopten in 1966 met hun concerttours. Alle klassiekers nu vanaf een podium laten klinken zoals op de platen, dat is het levensdoel van Gehrig en zijn mannen. En daarbij hoort ook het opsporen van de instrumenten en geluidsapparatuur die The Beatles gebruikten.
Zo zag je zaterdag gitarist Jac Bico afreizen naar Bari om een palissander gitaar te keuren en te kopen, hetzelfde model als George Harrison bespeelde in 'Here comes the sun'. Collega Bart van Poppel sleepte met een 65 kilo zwaar aambeeld, vanwege een paar geluiden in 'Maxwell's Silver Hammer'. De firma Moog maakte op bestelling een authentieke schakelkast - zo noem ik het maar - die de mannen tot tranen roerde.
Volkomen van de wereld, maar waarom ook niet? Geweldig lijkt het me, om een intense hobby te hebben die je van de straat houdt. Misschien denkt u nu: lekker gemakkelijk als je zo veel geld hebt. Maar gemakkelijk, dat is met een pina colada aan een zwembad hangen. Deze mannen doen zichzelf juist enorme stress aan, door in de schoenen te willen staan van de beste muzikanten ter wereld. Daar komt nogal wat talent en oefening bij kijken. En altijd die zenuwen: zal Paul McCartney deze keer in de zaal zitten? En geeft hij dan zijn zegen?
'The Analogues op weg naar Abbey Road' laat zien hoe de mannen het heilige der heilige betreden, en het album 'Abbey Road' spelen in de studio van EMI aan de beroemde straat zelf. Waarbij ze zoals altijd duidelijke grenzen stellen aan hun kopieergedrag. Kleding en kapsels nabootsen, daar gaat het niet om. Muzikant Diederik Nomden verdomt het ook om over dat zebrapad op Abbey Road te gaan lopen, als hij daar vlakbij wordt geïnterviewd.
O, de drommen toeristen en fans die daar wel de oversteek maken, dag in dag uit. Maar de Beatles brengen dan ook altijd nog veel vreugde onder de mensen. En een keer heb ik The Analogues live kunnen zien: wat een feest der herkenning, wat een eredienst voor de muziek. Als ergens het woord saamhorigheid op z'n plek was, dan wel toen met dat stel fanatici op het podium en al die duizenden dito fanatici in de zaal. Iedere cent helemaal waard.
<<<Jeugdjournaal Youp>>>