Meer eer voor Pa
Best een curieus programma maandag bij KRO-NCRV, over Aad van den Heuvel. De bekende journalist en televisiemaker overleed tijdens de coronastilte in 2020, maar kreeg met Dit was Aad, goedenavond alsnog de ovationele uitvaart die hij verdient op grond van zijn carrière. Het aparte was dat het zijn kinderen waren, die de interviews deden - ook met zichzelf - en de regie voerden. Enerzijds is het eerbewijs daardoor minder objectief, anderzijds maakte het de kijkervaring wel gelaagder.
Mark en Caroline van den Heuvel, beiden ook journalist geworden, winden er in de eerste minuten geen doekjes om: ze willen meer eer voor pa. Waarom verscheen bij leven diens portret niet op de Wall of Fame van instituut Beeld en Geluid, waarom werd bij zijn dood zijn nalatenschap niet breder uitgemeten in de media? 'Dan doen we het zelf maar', besloten ze. En kregen groen licht van 'Hilversum' voor deze documentaire.
Het onhandige van de familieregie is dat het gesprekken met vrienden en vakgenoten obligaat maakt. Wie zal een aandachtzoekend, verdrietig kind het achterste van zijn tong laten zien over de overleden ouder? Je kan haast niet anders dan aardige woorden verwachten. "Een documentaire over papa", omschrijft Fons de Poel het vertederd, wanneer hij Caroline welkom heet. Op andere momenten doet de montage ongeveer geloven dat Van den Heuvel de bedenker is van DWDD, en de reden waarom Youp van't Hek altijd uitverkochte zalen heeft.
Zo te zien was de immer pittige Catherine Keyl de enige die vragen terugstelde. "Ik had helemaal niet het idee dat je hem zo leuk vond", zei ze tegen Caroline, die net als haar broer spreekt over een vader die er niet veel was.
Maar helemaal gelijk hebben ze, dat pa wel een televisiemonument verdient. De spaarzame selectie van fragmenten in hun film smaakt naar meer: wat een carrière. Niet alleen was Aad van den Heuvel een stevig in zijn schoenen staande berichtgever voor Brandpunt over rampspoed in den vreemde (hij zette Biafra op de kaart, was in Rwanda, Vietnam, interviewde Martin Luther King op de vooravond van diens moord), maar ook was hij een van de eerste journalisten die serieuze onderwerpen behapbaar wist te maken in programma's als de Alles-is-Andersshow en het zeer geliefde consumentenprogramma Ook dat nog!.
Fernweh, de tegenhanger van heimwee,lijkt het woord dat Van den Heuvel het meest heeft getypeerd, of voortgezweept. Het wordt meerdere keren genoemd, ook door weduwe Annette Kentie, de oud-regisseur, die een bescheiden rol speelt in de film. "We hebben allerlei mooie herinneringen, moeten we maar denken."
Maar die fernweh, de eeuwige interesse in elders, de drang om te reizen: je bespeurt dat het ook het familieleven heeft getekend.
Zo evalueren broer en zus aan het einde, vlakbij de laatste rustplaats van pa, de gesprekken die ze hadden voor de documentaire. En ook welke bijdrage zij zelf hebben geleverd aan het succes van hun vader.
Caroline vertelt dat ze het eigenlijk heel fijn vond dat er bij de begrafenis maar acht mensen waren, dat ze Aad helemaal voor zichzelf hadden. En ze dacht: "Maandag mag de wereld hem weer hebben." Mark: "Aad was een pionier en een pionier is aan het pionieren, en dus niet thuis." "Elke iconische man of vrouw betaalt een prijs."
En daar zaten ze, op hun bankie.