Welkom in de boze wereld, kindertjes

Tegen beter weten in toch donderdag naar de voetbal gekeken. Roma-Ajax. Ik hou best van chauvinisme en Hup Holland Hup, maar om die catastrofale tegengoal van AS Roma nou af te doen als toevalstreffer? Er leek me een prima counteractie aan vooraf te gaan.

Misschien probeerde RTL7-commentator Teun de Boer het leed van de Ajax-fan zo een beetje te verzachten. 'Het was maar een mazzeltje.' Ik voelde een vergelijking opkomen met de vaccinwereld, waarin we landen zien die maar een beetje raak lijken te spuiten en toch resultaat boeken, terwijl wij in ons land gelukkig een veel zorgvuldiger organisatie hebben.

Nee, de parallel bracht weinig troost.

Na de wedstrijd alsnog gekeken naar Pak de macht van Tim Hofman, op NPO3. Na jarenlang in Nederland #boos te zijn geweest, slaat de voorvechter nu zijn vleugels uit naar de rest van de wereld. Hofman bond donderdag maar meteen de strijd aan met de absolute Goliath: China. En er was niets onduidelijks aan zijn manier van communiceren: wat China de Oeigoeren aandoet is genocide. En wat de Nederlandse overheid 'doet' is wel heel subtiel protesteren. Zelfs uit angst voor de portemonnee liever praat over menselijke waarden dan over mensenrechten.

Hofman kiest voor een presentatie à la Lubach: ook hij brengt de wrange actualiteit als een personalityshow, doorspekt met veel grapjes. Maar waar Lubach zich op een volwassen publiek richtte, praat Hofman alsof hij voor een klas pubers staat. Prima: het maakt zijn uitleg wel zo verhelderend, voor iedereen. En wie weet hoeveel jonkies hij als YouTube-bekende op deze manier inwijdt in het internationale krachtenveld. Welkom in de grote boze wereld, kindertjes.

De belerende toon doet in ieder geval niets af aan de lading van zijn woorden en het siert Hofman dat hij de daad bij het woord voegt: met een paar dappere Nederlandse Oeigoeren stond hij op de stoep van de Chinese ambassade. Om beschaafd actie te voeren voor gevangen zittende familieleden. En om rustig een krans te leggen wegens het heengaan van de mensenrechten.

Voor de goede verstaander was middels een bosje fuchsia's toch een krachtterm hoorbaar.

Wat Hofman 'helpt' om krachtig te klinken, is dat je bij dit onderwerp met een ferme vinger kunt wijzen naar DE Chinese overheid. Bij hoeveel Nederlandse thema's komen tv-journalisten niet terecht in een wirwar van verantwoordelijken? Neem waar De Vuilnisman tegen opliep, dat bij milieuvervuilende situaties niemand de eindregie heeft.

Deze serie is nu afgelopen maar op dezelfde zondagavond zijn we van de regen in de drup beland met Waterman, een reeks waarin Menno Bentveld (Vroege Vogels) door het land reist om te zien of den Hollander nog steeds zo'n briljante watermanager is. Het water bepaalt de grond onder onze voeten, maar waar er vroeger altijd te veel water was, praten we nu over verzilting, verdroging, verzakking.

Vorig week startte Bentveld in Noord-Brabant en werd je meteen ondergedompeld in de strijd die boeren, natuurbeschermers, waterschappen, binnenvaart en waterleidingbedrijven voeren om voldoende water voor ieders taken. Complex.

De strijd tegen het water heeft ons leren polderen. Of die techniek ook werkt in de strijd voor het water? Ik blijf kijken, moet het nog zien.

<<<Yab Yum                                                                               scheefgroei>>>