Aan de vooravond van de reclame-ramadan
Met een oog kijken naar de Ramadan Conference, met het andere de onrust volgen over de uitgelekte kabinetsplannen voor de publieke omroep. Geen werkbare combinatie. Al snel won de Ramadan Conference mijn volledige aandacht. Daar werd je tenminste wel vrolijk van.
Op de avond dat een kleine miljoen landgenoten het Suikerfeest verwelkomden - de zoete beloning na een maand vasten - maakten komieken Najib Amhali, Anuar en Rayen Panday een vrolijke show over de ramadan. De eerste twee hebben daar zelf ruime ervaring mee via hun Marokkaanse familieachtergrond. Rayen Panday als zoon van Hindostaanse Surinamers niet. Hij fungeerde prima als aangever, en stelde de vragen der onwetenden. Zoals wie er wel en niet hoeven te vasten. En welke theorieën er bestaan over hoe laat je 's avonds weer mag eten. Panday deelde mijn onrust over dat je zelfs niet mag drinken, zo'n hele vastendag lang. Bij mij is er in geramd: gjj zult uzelve permanent doorspoelen en hydrateren, anders stort u vandaag nog in. Dat lijkt dus alleszins mee te vallen. Of er wordt met dit drinkverbod flink gesmokkeld. Mij hoor je er niet over!
Naast het licht educatieve karakter was de Ramadan Conference verder vooral vrolijk, met veel milde humor. Hilarisch waren de jeugdherinneringen van Anuar aan de hardhandige manier van opvoeden door zijn ouders. Hoe Anuar met verbazing ziet dat zijn schoonzus alles bespreekt met haar zoon. Zelf kreeg hij gewoon een lel als hij iets fout deed, zoals door het tv-beeld lopen. Hoe zijn moeder nooit vroeg of hij een boodschap wilde doen, maar gewoon het bevel gaf. Hoe Anuar zelf altijd ruim op tijd thuis kwam, maar zijn eigen zoon midden in de nacht appjes stuurt met emoticons van dansende meisjes en van aubergines. De betekenis van dit laatste symbool moest ik net als Anuar even googelen, maar inmiddels leef ik met hem mee.
Zo schreef de publieke omroep met zijn Ramadan Conference weer een nieuw hoofdstuk in zijn rijke boek der brede betrokkenheid. Precies op de dag dat 'Hilversum' in rep en roer is door eerste berichten over grootse veranderingen. 'Den Haag' schijnt een reclame-ramadan te willen: tot acht uur 's avonds geen Sterreclame meer. Weg met al die spotjes voor veilige douches, scootmobielen en gehoortoestellen. Verfrissend wellicht, maar de paniek is natuurlijk: wat betekent dit nu weer voor de budgetten voor de publieke omroep?
Voor wie nu denkt, prima, er gaat toch al veel te veel geld naar de NPO: het is een aanrader om toch eens terug te kijken naar een toespraak van Joop van den Ende, precies een jaar geleden. Op een NPO-meeting sprak de mediaman over de waarde van ons bestel. Hij had net drie maanden in Londen gewoond en daar veel tv gekeken. Zijn constatering: wat is de NPO toch ongelooflijk goed bezig, met slechts 1/18 (!) van het budget dat een BBC heeft. Hij roemde onze nationale fruitmand vol meningen en visies, en gruwelde bij de situatie in Amerika, waar men het zonder consciëntieuze publieke kanalen moet doen.
'Politiek, wees zuinig op de bijzonderste publieke omroep van Europa', was zijn oproep. Dat woord 'zuinig' lijkt te zijn blijven hangen, maar niet op een goede manier.