Ik kijk, maar zie weinig Eijk

Meestal zijn programmaredacties er als de kippen bij wanneer ergens deining is met een vleugje o la la. Maar de ophef rond het nieuwe boek van kardinaal Wim Eijk lijkt het televisiescherm niet te halen. Of ik moet iets hebben gemist. Wellicht dat de annulering van de feestelijke lancering van 'De band van de liefde. Katholieke huwelijksmoraal en seksuele ethiek' nog wat aandacht op oplevert, maar misschoen ook niet.

Terugdenkend aan het interview dat Twan Huys met Eijk had voor Nieuwsuur in 2015, kan ik me in ieder geval voorstellen dat de kardinaal zelf zich niet op televisie gaat laten interviewen. Toen was het onderwerp de leegloop van de kerk en Huys probeerde met een citaat over de seksuele moraal van Eijk - 'homo's zijn niet in staat tot liefde maar alleen tot wederzijdse zelfbevrediging' - een verband te leggen met die dalende populariteit. Eijk zweeg en diens woordvoerder greep in: "Twan, dat vind ik een beetje flauw".

De protestantse dagbladen zijn wel bezig met het boek. Voor deze krant sprak Stijn Fens zeer beheerst met de kardinaal, maar in het Nederlands Dagblad klonk ronduit verbijstering over de gedetailleerde beschrijvingen in het boek welke seksuele handelingen wel en niet door de beugel kunnen. Vaticaanwatcher Hendro Munsterma: "Het is bedoeld als handboek en wil een loflied zijn op de huwelijkse liefde. Maar feitelijk is het vooral een plastisch beschreven werkboek over de vraag naar het waarom, waar en wanneer van sperma." Geïllustreerd door citaten als: 'Bij de copula appositiva ('appositiva' betekent 'ernaast geplaatst') is er geen enkele penetratie van de penis in de vagina en wordt het zaad gedeponeerd tussen de schaamlippen'.

Het zal voor menig lezer en lezeres voelen alsof de kardinaal opeens bij je in bed ligt om te checken of het volgens protocol verloopt, daar onder de lakens. Iets waar je als 'gewoon regulier getrouwde' hetero misschien nog om kan lachen. Een kans eens een woordgrapje over de kardinaalsmuts te maken. Maar als homoseksueel moet het triest zijn te lezen dat je totale liefdesleven als appositief wordt gezien, en er alleen een afwijzend njet klinkt.

Zou op de tv-redacties een moedeloosheid heersen, van 'moeten we hier anno 2022 nou écht nog aandacht aan besteden'? Of zouden er geen kerkelijk woordvoerders kunnen worden gewonden die Eijks boek willen verdedigen? Je kunt het je voorstellen.

En misschien denken de redacties simpelweg: er zijn zoveel nuttiger onderwerpen waarover de Nederlander momenteel advies wil. Actuele gedragscodes om over te steggelen. Zoals: hoelang doucht een fatsoenlijk mens nog? Voelt u Poetin meekijken wanneer u uw thermostaat opkrikt?

Ik moest even aan de kardinaal denken, woensdag tijdens Het Perfect Plaatje, dat inspirerende fotografieprogramma bij RTL4. Alhoewel inspirerend; ik blijf te lui me ook eens echt te verdiepen in de werking van een serieuze camera. Maar ik leer van de creatieve denkprocessen van de kandidaten om tot echt mooie plaatjes te komen.

Deze week moesten ze moreel-ethische thema's verbeelden zoals milieuvervuiling, racisme en body shaming. Met de fysieke hulp van een aantal naaktmodellen. En kijkend naar die mooie lijven dacht ik: het bestaan wordt er bepaald niet ongezelliger van, als je niet zo ingewikkeld doet over het menselijk lichaam.

<<<Het Rampjaar 1672                                                                                              Five live>>>