Televizier-Ring: gaat zo'n verkiezing nog eerlijk?
"Als je een Duitser zegt dat hij moet springen dan zal hij je vragen: hoe hoog? Een Nederlander vraagt: waarom?" Zo omschreef hoogleraar infectiepreventie Andreas Voss - in het Algemeen Dagblad - waarom het lastig is in Nederland alle neuzen een kant op te krijgen. Misschien heeft hij een punt, maar een beetje gekissebis op zijn tijd geeft het leven natuurlijk wel de broodnodige dynamiek!
Neem het Gouden Televizier-Ring Gala van afgelopen donderdag: de jaarlijkse verkiezing van dé tv-programma's en tv-personality's. Niet alle uitslagen zijn zonder gemurmel en tandengeknars ontvangen, met als grootste pijnpunt: hoe eerlijk is een publieksstemming heden ten dage nog?
Tim Hofman was degene die met zijn neus in de grootste berg boter viel: tijdens de uitgeklede ceremonie - in een met slechts dertig BN'ers gevuld Carré - won de televisiemaker drie prijzen, waaronder de Televizier-Ster voor presentator van het jaar. Officieel hoort hierbij het trefwoord 'populairste', aldus de Televiziersite. Maar meestal hoor je praten over het 'beste' programma en ook de 'beste' presentator.
En aldus ontplofte donderdagavond Jan Slagter van Omroep Max: hoe bestaat het dat de geweldige André van Duin dit jaar niet die beste presentator is geworden?
Slagter twitterde zijn frustratie van zich af, en bestempelde de Televizier-verkiezingen als Instagramprijzen in plaats van publieksprijzen. Immers: Tim Hofman heeft op de sociale media een grote schare volgers - meer dan een half miljoen - en riep deze discipelen de afgelopen tijd volop op om te stemmen op hem en zijn programma's ('Over mijn Lijk', 'Boos').
En André van Duin mag dan wel de grote man zijn van 'Denkend aan Holland', 'Heel Holland Bakt' en 'Hendrik Groen', hij is maar een kleine speler in de sociale media. Met misschien een te weinig actieve (lees te oude) achterban als het gaat om even online een stem uitbrengen.
Bij 'Jinek' werd de onderliggende generatiekloof verkend. Verliep het stemmen vroeger eerlijker, toen er nog geen influencers waren? Ach, ooit moest je een bon uit de AvroBode knippen, in een envelop stoppen en naar de bus brengen, postzegel niet nodig, herinnerde dinosauriër Robert ten Brink (64) zich. Bijna AOW'er Peter R. de Vries (63) was zelf ooit genomineerd maar kon toen niet op tegen tegenstander Jan Smit, die zalen vol jong publiek aanzette tot stemmen per sms.
De immer stralende Chantal Janzen - voor de zesde maal tot populairste vrouwelijke presentator verkozen - sprong in de bres voor de Televizier-prijzen en wees er aan Jineks tafel heel verstandig op dat André van Duin ondanks die sociale-media-achterstand toch wel mooi tot de laatste drie was doorgedrongen.
Het deed me denken aan wat wij mediacritici ook zien bij de verkiezing van de Zilveren Nipkowschijf en Reissmicrofoon: hoe goed het ook voelt om tot de laatste drie kanshebbers te horen, als een genomineerde aan de eindstreep net niet dé winst pakt ervaart hij dat vaak alsnog als verliezen. Een hard gelag.
Enfin. Door te speechen met een hand in zijn zak, vanaf zijn telefoon oplepelend wie hij wilde bedanken, relativeerde Tim Hofman in feite zelf zijn verkiezing tot 'beste' presentator. Misschien een schrale troost voor de gepikeerde Slagter.