Mum's the word
Er zitten kinderen ondergedoken in Nederland. Oh nee, ze zijn logeren. Heel Nederland verbaasde zich maandag over de nog nooit vertoonde actie van de vreemdelingenpolitie die een moeder uitzette zonder haar kinderen. Armina ging terug naar Armenië, haar vermoedelijke vaderland. Welbewust liet ze Lily en Howick (11 en 12) achter, waarschijnlijk verstopt bij vrienden, in de hoop dat zij wel in Nederland kunnen blijven.
Bij Nieuwsuur, Jinek en RTL Summer Night louter geschokte omstanders, inclusief de Kinderombudsvrouw. Maar nergens een verantwoordelijke overheidspersoon te bekennen. Beau van Erven Dorens (RTL) omschreef hen als 'allemaal te laf om te komen'.
Deze Beau was duidelijk het boost van iedereen. 'Als vader', zei hij er zelf bij. Bij hem aan tafel directeur Aloys van Rest van Defence for Children, 'een lobbyclub voor asielzoekers' zoals de Telegraaf het omschrijft. Nou, die club had maandag dan een topdag, want DfC zat ook bij Jinek aan tafel, via jurist Martin Vegter.
Hoe zouden ze de taken onderling hebben verdeeld? Als Van Rest had verwacht dat het bij RTL gemakkelijker zou worden dan bij Jinek, dan kwam hij van een koude kermis thuis. De furieuze Beau legde hem het vuur aan de schenen: "Wat kunt u nu doen?" Van Rest: "Dat weet ik nog niet." Beau: "Maar wat is dan het nut van uw organisatie?" Waarop Van Rest sputterde: 'We gaan onderzoek doen'. Beau even later: "Moet u niet naar een internationaal gerechtshof, u heet toch Defence for Children?". Van Rest zwakjes: 'Ja, in feite wel."
Bij Jinek ging het er kalmer aantoe en belandde de discussie bij vragen waarover je niet snel bent uitgepraat: tot welk moment zie je een kind als verlengstuk van de ouders, en op welk moment mag of moet de overheid verantwoordelijkheid overnemen? Benader je een asielzoekerskind in de eerste plaats als vreemdeling of als kind?
Het nuchterste commentaar kwam van politiek verslaggever Xander van der Wulp, nota bene in het Jeugdjournaal. Hem werd gevraagd hoe deze niet eerder vertoonde, hartverscheurende uitzetting heeft kunnen gebeuren. 'Nou kindertjes, de politici vinden dit ook niet leuk, maar uiteindelijk moet je je wel aan de regels houden, zeker nu de rechter dat ook vindt' was zo ongeveer zijn uitleg. Staatssecretaris Dijkhoff zal blij zijn geweest met deze rustige analyse.
Vreemd ondertussen dat er in de items die ik zag niet werd gesproken over de eventuele vader of vaders van de kinderen. Of dat iets werd verteld over het leven in Armenië. Kunnen kinderen daar niet gelukkig zijn? Wat weten we daarvan? Op internet waarschuwt Buitenlandse Zaken de 'gewone' Nederlandse reiziger dat in het hele land veiligheidsrisico's gelden. Bij een reisblogger lees ik lof voor het leven op het Armeense platteland: 'Dicht bij elkaar en dicht bij de natuur'.
Nederland is in beroering. Zelfs GeenStijl riep - al dan niet gemeend - op de petitie tegen uitzetting te tekenen. Naast de gebruikelijke kort-door-de-bocht-bagger en reacties als 'het woord hypocriet wel eens opgezocht, GeenStijl?' kon je ook lezen: 'Ik heb getekend, m'n oude 'links' sociale hart speelde weer eens op, empathische lulhannes dat ik er bent.'
Ik snap zo'n lulhannes wel.