De tv als zondebok
'Ook helemaal klaar met elke avond Zwarte Piet, Gerard Spong, Jesse en Sylvana?' Deze tweet van Thierry Baudet, de leider van de nieuwe partij Forum voor Democratie, werd deze week honderden keren doorgestuurd. Is dat veel, is dat weinig: wie zal het zeggen? Maar ongetwijfeld heeft het publiciteit opgeleverd voor Baudets 'saneringsplan' voor de publieke omroep.
Dit plan wil dat omroepbestuurders, netmanagers en presentatoren van opinieprogramma's bekendmaken van welke politieke partij ze zijn. En dat een partijloze toezichthouder checkt of de publieke omroep in de aanloop naar de verkiezingen van 15 maart 2017 alle politieke partijen op een evenwichtige wijze aan bod laat komen. "De onderwerp- en gastenkeuze van steeds dezelfde presentatoren pakt schokkend vaak uit in het voordeel van steeds weer dezelfde partijen", zegt Baudet op zijn website. Daarbij een foto van drie belangrijke boosdoeners, Een oude foto, met Matthijs van Nieuwkerk met hangend haar en een frisse Jeroen Pauw naast Paul Witteman, wiens actualiteit een paar jaar geleden al stopte.
Baudets klacht is natuurlijk totaal niet nieuw: al jaren putten opiniërende praatshows als 'DWDD' en 'Pauw' uit een zeer klein kringetje mensen die geschikt genoeg worden geacht om aan te schuiven.
Er wordt wel geklaagd dat de gewone man niet wordt gehoord in de media, maar voor de zogenaamde elite is het net zo goed worstelen om Pechtold, Albert Verlinde of Peter R. weg te krijgen van hun vaste bankjes voorin de kerk.
Zullen we niet eens vaststellen dat we die vastgeroeste talkshows gewoon te veel aandacht geven? Want waarom zou een mens qua opinievorming alleen voornoemde Vara-programma's serieus nemen?
SBS6 monitort iedere dag het kloppend 'Hart van Nederland', met groot en klein nieuws over normale Nederlanders. Ons land surft, blogt en vlogt zich suf. Zoek op twitter naar hashtags als #zwartepiet of #sylvana en je bent weer helemaal bij de les. Geregeld de tone-of-voice checken van De Telegraaf (volgens zijn nieuwste tv-commercial de krant voor 'mensen die anders geen stem hebben') is ook educatief als je wilt weten hoe er wordt gepraat in dit land.
En verder: leve de documentaire! Want documentairemakers geven gewone dingen ongewoon veel tijd. Neem de zesdelige docuserie 'Schuldig' van omroep Human, over de financiële zorgen van veel mensen in de Noord-Amsterdamse Vogelwijk. Er keken maandagavond al meer mensen naar (dik 900.000) dan naar 'Pauw' (net geen 800.000). Woon je zelf niet in zo'n volkswijk dan openbaart 'Schuldig' een onbekende, maar toch zo dichtbije wereld.
Hetzelfde deed woensdagavond de schokkende Zembla-documentaire 'Undercover in de Deense moskee'. Over de samenleving-in-de-samenleving die de moslimwereld is, met imams die boven de wet staan en voor de verborgen camera zeggen: "Wij zijn nu met zovelen, we hoeven niet te assimileren."
De Nederlandse tv kan nooit de schuld krijgen van een 'verkeerde' verkiezingsuitslag, voor zover die in een democratie al mogelijk is.
Want wie zich eenzijdig geïnformeerd waant, weet blijkbaar niet hoe zijn afstandsbediening werkt.