Ieder z'n arena.
Veel Fransen maakten zich vooraf zorgen dat ze zouden moeten kiezen uit twee wedstrijden: ofwel kijken naar Ajax-Lyon ofwel naar Le Pen-Macron. Maar die eerste match was lekker vroeg geprogrammeerd. Dus konden ze op één avond hun landgenoten twee keer zien afgaan.
Voor ons Nederlanders was het resultaat van de voetbalontmoeting natuurlijk feest: Ajax won met 4-1 in zijn eigen Arena. Maar wie even later afstemde op dat andere strijdperk, de Parijse tv-studio waarin de twee overgebleven Franse presidentskandidaten elkaar troffen, zag een soort vuile bokswedstrijd. Met scheidsrechters wier handen op de rug gebonden waren: de journalisten die als gespreksleiders fungeerden mochten niet ingrijpen in de discussies van de kandidaten. Ze konden alleen wat bijsturen vanaf de zijlijn, zo nu en dan proberen het onderwerp te veranderen en verder de klok in de gaten houden. Beide kandidaten moesten ongeveer even lang aan het woord komen.
"Toch zullen we meer zijn dan een doorgeefluik hoor," zo hadden de debatleiders Nathalie Saint-Cricq en Christophe Jakubyszyn zich bij voorbaat verdedigd in kranteninterviews. Per saldo zat zelfs dat er niet in. Het 'debat' werd een woeste dans tussen twee kemphanen, die tot op het bot gingen. En soms eindeloos door elkaar heen spraken. Een verhitte Saint-Cricq probeerde de twee kandidaten nog wel eens uit elkaar te halen, maar haar collega Jakubyszyn leek bevroren. Op Twitter lanceerden kijkers een soort Amber-alert: "We zijn op zoek naar twee journalisten, verdwenen sinds 21h00". En: "Beste journalisten, als we jullie moeten komen bevrijden, knipper dan twee keer met je ogen."
Nu is de felle gevechtstactiek van Macron en Le Pen wel te begrijpen, want bij de verkiezingen in Frankrijk is het alles of niets The winner takes all, de verliezer kan alleen zijn wonden likken. Zullen Nederlandse lijsttrekkers tijdens een debat in hun achterhoofd houden dat ze na de verkiezingen misschien om de coalitietafel moeten met hun tegenstander, in Frankrijk is het een gevecht tot de dood erop volgt. Je kunt je afkeer van elkaar dus helemaal uitspelen. 'Jij bent gewoon een onbetrouwbare bankier, Emmanuel.' 'En jij bent te dom voor woorden, Marine'.
Deze videoscheidsrechter haakte om 22.54 uur vroegtijdig af. Ik had genoeg van de hautaine Macron en de spartelende Le Pen. Op internet trof ik veel net zo vermoeide Franse vrienden, zich schamend voor beide kandidaten. Balend dat ze wel op Macron móeten stemmen - want Le Pen, jamais - maar dat niet van harte zullen doen. Het aantal niet- of blanco stemmers kan wel eens hoog worden.
Om middernacht deed de prettige Frankrijk-correspondent Frank Renout in het NOS-journaal verslag van het debat, waarbij hij eerst een paar gespreksfragmenten liet zien. Die selectie was wat onevenwichtig: de kandidaten kwamen veel rustiger en beschaafder over dan ze op veel momenten waren. Er had wel iets van het echte gebekvecht getoond mogen worden. Maar daar was waarschijnlijk geen ondertitelen aan.
Over de selectie van Ajax geen commentaar. Aan het eind van hetzelfde journaal was het nog even nagenieten van dat zeldzaam prettig verlopen duel. Waarover je alleen kan zeuren dat het 6-1 had moeten worden. Als je een kniesoor bent.