Yes, hij heeft coeliakie! High five!
"Doktertje spelen deden we vroeger met kinderen uit de buurt, tegenwoordig hebben we internet." Een witz van Anita Witzier, in de nieuwe spelshow 'Dokters vs Internet'. Hierin wordt getest of allerlei BN'ers al googelend dezelfde diagnoses weten te stellen als een team van drie huisartsen. Deze dokters hebben geen computer of naslagwerken bij de hand, ze kunnen alleen overleggen met elkaar. Gisteravond zond KRO-NCRV de eerste aflevering uit: de artsen wonnen, maar de leken trokken ook geregeld de juiste diagnose.
Ik kreeg een lichte maagkramp van de show. Waarom precies? Even mezelf diagnosticeren. Het gaf wel een goed gevoel dat de huisartsen wonnen, want zij analyseerden zorgvuldig en professioneel, terwijl de ondeskundigen per saldo maar wat gokten. Ook vind ik het concept 'leek versus deskundige' prima amusement. Neem die aap toentertijd, die betere beleggingsrendementen haalde dan de beursspecialisten: hilarisch.
Maar in 'Dokters versus Internet' gaat het niet om materiële zaken: er worden mensen van vlees en bloed in de schijnwerpers gezet, met echte ziektes. Deze patiënten krijgen in korte tijd een lading zeer intieme vragen op zich afgevuurd, waarop ze ja of nee moeten zeggen. Voor het oog voor de camera. Zoals: is het psychisch, heb je angsten, had je bloederige ontlasting, heb je problemen met seks, heb je kleine testikels, is het opgelost, heb je nog steeds problemen? En dan de vreugde bij de teams als de diagnose klopt. Yes! Die jongen heeft inderdaad coeliakie! High five!
De bedoeling is dat dit drie afleveringen lang doorgaat, terwijl na aflevering 1 het punt heus al is gemaakt: meestal weet de dokter het beter.
In haar inleiding gaf Anita Witzier die conclusie ook al weg: zelf zoeken op internet leidt slechts in eenderde van de gevallen tot een juiste diagnose, terwijl echte dokters 75 procent scoren. Moeten we dan toch drie avonden lang echte patiëntendossiers lichten? Ik vind het gênant, voelde me gisteravond een voyeur.
Afgelopen weekend zat een van de drie deelnemende huisartsen, Ylva Onderwater, op de bank van het praatprogramma "WNL op Zondag". Hier kreeg ze de tijd om rustig de verschillende soorten patiënten van tegenwoordig te schetsen: de beschroomde googelaar ('ik wil niet op uw stoel gaan zitten, maar ik heb wel iets gelezen wat er op lijkt'), de patiënt-met-printje ('kijk dokter, dit is wat ik heb') en de angsthaas ('ik heb zelf niet durven zoeken, ik ben te bang'). En dan is er ook nog een buitencategorie, de cyberchonder: de hypochondrische googelaar die spontaan alle symptomen krijgt wanneer hij of zij over een ziekte leest.
Mooi woord, cyberchonder. Anita Witzier - ook op die bank bij WNL - bleek er zelf niet bepaald eentje te zijn. Wanneer zij een pijntje voelt zegt ze nuchter: "Het is vanzelf gekomen, het gaat ook vanzelf wel weer weg."
Daar vertrouw ik dan met deze 'show' dan ook maar op.